Christa le Roux - 'n Lewe

ontvang. Ek was baie lief vir Daisy. Daarom het ek haar diens bygewoon. Ek onthou haar altyd op haar verjaarsdag, 9 Februarie.” Mej. Le Roux het haar intens ingeleef in haar leerders se prestasies. Soms was daar egter niemand met wie sy haar vreugde kon deel nie. In die 150 Jaar La Rochelle-gedenkboek herroep sy hierdie ervaring: “Aan die einde van 1970 het twee van ons leerders hulle op ’n besondere wyse in die Senior Sertifikaat eksamen van die Kaapprovinsie onderskei ... Ons was trots en verheug toe Marinda de Waal eerste op die lys gekom het en Annette Geldenhuys sewende. Ek was in die trein op pad terug Paarl toe, toe ek die nuus verneem het. Ek was in trane toe ek besef het dat ek op daardie tydstip die blye nuus met niemand kon deel nie.” Dit wat saak maak C hrista le Roux was ’n Karookind, wat in afhanklikheid van die natuur geleef het en geleer het om waarlik dankbaar te wees vir elke gawe wat na haar kant toe kom. Dieselfde dankbaarheid kom na vore in haar volwasse lewe en ook in die manier waarop sy die skool bestuur.

In die 150 Jaar La Rochelle-gedenk boek skryf sy: “Daar was ... tye van vreugde en opregte dankbaarheid. Die skool kon slegs ’n klein bedraggie as ‘skoolfonds’ van elke leerder se ouers invorder. Die skool het dus oor baie beperkte fondse beskik en

elke aankoop uit fondse was iets om oor dankbaar te wees. So was daar blydskap oor die aankoop van een skoolbussie en later ’n tweede. ’n Ander bron van vreugde was die inwyding van ons eie swembad in 1976. Vroeër kon die leerders net gedurende sekere lesure swemlesse in die munisipale swembad ontvang, maar nou kon hulle tydens en ook na skoolure in hulle eie swembad baljaar. Hoewel die Departement ’n bydrae gelewer het, was die skool hoofsaaklik verantwoordelik vir die koste van die swembad.” 1980

33 Christa le Roux – ’n Lewe