Christa le Roux - 'n Lewe

Een van die hartsvriendinne wat Christa ná haar aftrede ontmoet het, was Mimie van Rensburg, voormalige skoolhoof van die eertydse Laer Meisieskool Robertson. Toe Christa as nuwe inwoner by haar bure in die Welgelegen woonstelblok inloer om kennis te maak, het sy ook by Mimie se woonsteldeur aangeklop. Mimie was besig om televisie te kyk. Sy het Christa vriendelik

ingenooi, maar dit duidelik gestel: “As jy hierdie tyd van die dag kom kuier, moet jy saam met my sepies kyk.” Dit was die begin van ’n hegte vriendskap. Christa en Mimie het uiteindelik saam besluit om na Huis Altena te trek en

As jy hierdie tyd van die dag kom kuier, moet jy saam met my sepies kyk.

hul onderskeie Welgelegen-woonstelle te behou. Hierdie besondere vriendskap duur voort: dwarsdeur die Covid-pandemie en Mimie se latere opname in die versorgingseenheid – waar Christa haar elke dag besoek – tot met Christa se dood. Die totale inperking tydens Covid is vir Christa ’n ontstellende ervaring. Die feit dat sy in haar woonstel vasgekluister is en geen fisiese kontak met enige iemand mag hê nie, is vir haar traumaties. Dit ontstel haar ook dat sy nie vir haar gereelde ooginspuitings, wat die agteruitgang van haar oë help vertraag, mag gaan nie. Haar sig verswak drasties en sy sukkel al hoe meer om te lees. Sy mag ook nie vir opvolg-gehoortoetse gaan nie en haar gehoor gaan agteruit. In dié tyd luister sy baie musiek, maar speel dit so hard dat sy nie haar foon hoor lui nie. Die gebrek aan kontak met die buitewêreld laat haar nog meer vereensaam. Tog bly sy moedig en glo vas dat die inperking gou opgehef sal word. Tydens die pandemie skryf sy dié bekende woorde uit ’n Engelse gesang in haar notaboekie: Because He lives, I can face tomorrow. I don’t know what the future holds, but thank God! I know who holds the future. And life is worth the living just because He lives. Met die opheffing van die Covid-regulasies bel sy een oggend. Sy is uit haar vel: “Vandag het ek vier keer om die gebou gestap en die son op my vel gevoel. Ek kon ook weer die see ruik. Ek is dankbaar. Die Here is goed.”

39 Christa le Roux – ’n Lewe