Christa le Roux - 'n Lewe

Die Suid-Afrikaanse Taalbond is in 1890 in Stellenbosch gestig om te waak oor die belange van die Afrikaanse taal (destyds “volkstaal” genoem) en het hom sedert die vyftigerjare veral beywer vir die bevordering van Afrikaans-Engels tweetaligheid deur middel van sy Junior- en Senior Tweetaligheidseksamen. In 1994 vereer die Taalbond Christa le Roux vir haar bydrae van 30 jaar, saam met ander lede, soos prof. Theo Pauw, destydse hoof van die Skool vir Blindes op Worcester. Sy ontvang by hierdie geleentheid ’n toekenning vir haar lang dienstydperk. In die Stellenbosse koerant, Eikestadnuus , van Vrydag 29 April 1994 word ook melding gemaak van haar prestasies – in die geskiedenis van die SA Taalbond waarskynlik enig in sy soort – deur eerste plekke op die merietelyste van onderskeidelik die Hoër Taaleksamen van die Taalbond, die Hoër Geskiedeniseksamen van die Taalbond en die Senior Sertifikaateksamen van die Kaaplandse onderwysdepartement te behaal. Die ontvangs van die Taalbondtoekenning – ’n volkleur afbeelding van die Taalbond-embleem op hout gemonteer, met ’n toepaslike inskripsie op ’n metaalplaatjie – is ’n uitsonderlike prestasie en eer. Elke toekenning ontvang Christa met grasie en beskeidenheid, sonder enige fanfare – met dankbare erkentlikheid aan God. Ons onthou Juffrou Daisy C hrista le Roux is deur haar leerlinge meestal as streng en soms selfs as onverbiddelik gesien – veral deur dié wat die reëls ’n bietjie wou buig of doelbewus oortree het. Voor een galabyeenkoms het sy die Pride-dirigente summier huis toe gestuur om ander klere te gaan aantrek nadat hulle hul blommetjie-skoolrokke versnipper het om blou dirigente-uitrustings saam te flans. Tog was sy regverdig en ook bereid om verskoning te vra indien sy verkeerd was of iemand te na gekom het. ’n Leerling uit die sestigerjare vertel: “Juffrou Le Roux het my eendag kantoor toe laat kom en aangespreek oor wenkbroue wat sy gedink het ek inkleur. Sy wou my nie glo nie ... Selfs haar sakdoekie gaan natmaak om seker te maak. Ewe mooi om verskoning gevra toe sy besef my wenkbroue is van nature so swart.”

Christa le Roux – ’n Lewe 28