Christa le Roux - 'n Lewe

“Die voorsitter van die skoolkomitee het later gesê dat hy eers gerus gevoel het oor my aanstelling nadat hy my sien optree het,” vertel Christa. Met haar kenmerkende flink stappie en selfversekerde, fier houding het sy gesag ingeboesem. Haar vasberadenheid en vermoë om nie weg te skram van uitdagings nie, het vertroue by haar personeel en leerlinge ingeboesem. Sy het gou by die leerlinge aanklank gevind en hul name in ’n japtrap leer ken – wat natuurlik in haar guns getel het, beide vir die respek wat sy daardeur afgedwing het en vir die handhaaf van goeie dissipline. Hoewel sy in daardie eerste jare getwyfel het of sy die mas gaan opkom, het sy nie laat blyk dat sy dikwels oorweldig en ontoereikend gevoel het nie. In die 150 Jaar La Rochelle-gedenkboek skryf sy: “Die verantwoordelikheid van die hele skool het swaar op my gerus. Daarby was ek ook nog by die koshuis betrokke. Ek onthou dat ek gedurende die eerste kwartaal dikwels aan myself gesê het dat ek net twee jaar moes uithou. Daarna sou ek kon weggaan sonder om te voel dat ek weghardloop. Min het ek geweet dat die twee jaar 29 jaar sou word. Toe die eerste vakansie aanbreek, was ek baie verlig dat ek dit oorleef het.” Die ABC van duisend warm woorde N adat sy aanvanklik voorligting en godsdiensonderrig vir groot klasgroepe moes aanbied, het sy ná die eerste jaar daarop aangedring om Afrikaans aan een van die st. 9-seksieklasse te gee. Later het sy ook vir enkele dogters letterkunde as vak aangebied. Een van hierdie leerders, Deodi Yiannou (née van Zyl), skryf: “Juffrou Le Roux het my laat voel sy gee regtig om. Toe ek nie met wiskunde wou voortgaan nie en heel paniekerig die opposisie (Girls’ High) oorweeg het oor die vakkeuse, het sy die Departement genader en toestemming gekry om vir my letterkunde as vak aan te bied.” Hierdie interaksie met leerders, terwyl sy as bonus Afrikaans – haar groot liefde – aan hulle oopbreek, was vir haar, sowel as vir die leerlinge, ’n verrykende ervaring.

23 Christa le Roux – ’n Lewe